Yeni Ankaralı müziğinin tanımı üzerine

Abstract

Yapılan bu çalışma, gelenek ile modernite arasında şekillenip popüler kültürden beslenen ve seksen sonrası Türkiye’de yaşanan sosyolojik gelişmelere koşut olarak ortaya çıkan yeni Ankaralı müzik anlayışını bütüncül bir bakış açısıyla tanımlamayı amaçlamaktadır. Burada Ankaralı müziği iki temel dinamik üzerinde ele alınacaktır. Bu müziğin sosyo-kültürel yanı merkez-çevre diyalektiğinden hareketle Başkentin geçirdiği modernlik deneyiminin bir sonucu olarak ortaya çıkarken, müziksel bağlamı gelenek üzerinden gerçekleşen üslup, sound, söylem ve eğlence mekânlarıyla vücut bulmaktadır. Belirli bir kitle tarafından değer atfedilmesi, çalgı ve repertuvar bakımından ayırt edilebilmesi, küresel eklemlenmeye dolayısıyla değişmeye ve yeniliğe açık olması ise Ankaralı müziğini farklı kılan stratejiler olarak öne çıkmaktadır.

This study aims to define the concept of new Ankaralı music from a holistic viewpoint, which was shaped by both modernity and tradition and fed by popular culture, and which emerged corresponding to the sociological events that occurred in Turkey after 1980. Here, Ankaralı music will be discussed in terms of two basic dynamics. While the socio-cultural aspect of this type of music arises from the modernization of the capital based on the dialectics of center-periphery, its musical context is based on traditional style, sound, discourse, and entertainment venues. It is attributed a value by a certain group of people; it can be distinguished in terms of instruments and repertory, and it is open to global articulation, and therefore to change and innovation, which come to the fore as the strategies that make Ankaralı music unique