Bilişim destekli hareket eğitiminin temel motor beceri gelişimi ile tutum ve motivasyona etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı; 8 yaş ilkokul öğrencilerinde bilişim destekli hareket eğitim programının, öğretmen destekli programa göre temel motor beceri gelişimi ve öğrencilerin uygulamaya yönelik tutum ve motivasyon düzeylerindeki değişime etkisinin incelenmesidir. Araştırmada nicel ve nitel araştırma modellerinin bir arada kullanıldığı karma model kullanılmıştır. Nicel bölümde deneysel modellerden deney-kontrol gruplu öntest-sontest deseni kullanılmıştır. Araştırmada 8 haftalık Bilişim Destekli Hareket Eğitim (BDHE) Programının 8 yaş ilkokul öğrencileri temel hareket beceri düzeylerindeki değişime olan etkisini belirlemeye yönelik olarak Ulrich (2000) tarafından geliştirilen (Test of Gross Motor Development, TGMD-2) ve Türkçe uyarlaması Boz (2011) tarafından yapılan Büyük Kas Motor Gelişim Testi-2 (BKMGT-2) kullanılmıştır. Araştırmada öğrencilerin uygulamaya yönelik tutum ve motivasyonlarını belirlemeye yönelik nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseni kullanılmıştır. Araştırmaya kolayda örneklem yöntemi ile 96'sı kız, 87'si erkek olmak üzere toplam 183 öğrenci dâhil edilmiştir. Çalışma grubu kontrol grubu (KG=57), Bilişim Destekli Hareket Eğitimi Grubu (BDHE=66) ve Öğretmen Destekli Hareket Eğitim Grubu (ÖDHE=60) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Araştırmanın verileri SPSS 22.0 programı ile analiz edilmiş olup, anlamlılık düzeyi p˂0,05 olarak belirlenmiştir. Verilerin dağılımına Shapiro-Wilk testi ile analiz edilmiştir. Grupların öntest-sontest puan ortalamalarının karşılaştırılmasında Bağımlı Örneklemler T-Testi, Bağımsız Örneklemler T-Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi kullanılmıştır. Nitel verilerin analizinde, NVIVO 9.0 programı, veri çözümlemesi için kelime sıklık hesaplaması kullanılmıştır. Araştırma sonucunda 8 haftalık BDHE programının 8 yaş ilkokul öğrencileri temel hareket becerileri gelişimi üzerinde olumlu etkisi olduğu, öğrencilerin BDHE programına ilişkin olumlu tutuma sahip oldukları ve programın derse ilişkin motivasyonlarını yükselttiği görülmüştür.

The purpose of this study is to examine the effectiveness of Computer Assisted Movement Teaching method and Teacher Assisted Movement Teaching method on 8 year-old elementary school students' basic motor skill developments and to determine to what extent their attitudes and motivations to learning process change. In this study, mixed research design composed of qualitative and quantitative research models was used. In the quantitative part, pretest- posttest design was applied to an experimental and a control group. Test of Gross Motor Development, TGMD-2, developed by Ulrich (2000), and adapted in Turkish by Boz (2011) (Büyük Kas Motor Gelişim Testi-2, BKMGT-2) was applied to determine the effectiveness of CAMT on 8 year-old elementary school students' basic motor skills developments through 8 weeks. Phenomenological design was employed to determine the students' attitudes towards the basic movement skills teaching period and their motivation levels. This study was carried out through convenience sampling method with 96 female, 87 male in total 183 students categorised in three groups; control group (CG=57), Computer Assisted Movement Teaching Group (CAMT=66), Teacher Assisted Movement Teaching Group (TAMT=60). The data was analysed by IBM SPSS 22.0 package program and the level of significance was accepted to be p< 0.05. Shapiro-Wilks test and Skewness-Kurtosis test were utilised for normality distribution. To compare pre-post tests score means, Paired-Samples T Test, Independent-Samples T Test, One Way ANOVA were used. To analyse qualitative data NVivo 9.0 computer programme and word frequency was calculated. It was concluded that CAMT had positive effects on students' basic motor skills developments and increased their motivation. Also, they developed positive attitudes toward CAMT.