İbn Bâcce’de nübüvvet

Abstract

İbnü’s-Sâiğ ve İbn Bâcce olarak da bilinen, Ebû Bekir Muhammed İbn Yahya (ö. 533/1138), Batı’da iyi tanınan, İbn Tufeyl (ö. 581/1185) ve İbn Rüşd (ö. 595/1198) gibi filozofların öncüsüdür. Müslüman İspanyol filozoflar genelde; Fârâbî (ö. 339/950), İbn Sînâ (ö. 428/1037), Platon ve Aristoteles düşüncesine dair yorumlar üzerine çalışan diğer Doğu düşünürlerinden daha fazla Aristocu kabul edilirler. Eserlerinden açıkça anlaşıldığı üzere, İskender Afrodisî’yi de İbn Bâcce ve İbn Rüşd iyi bilmektedir. Bununla birlikte, Müslüman filozoflar kendi kimliklerini muhafaza etmekte ve dinin ve aklın ifade edilmesi arasındaki uyum ve ahengi kurmakta yetenekli olmuşlardır. Batının kültürel egemenliği günümüzün tartışması olduğu için bazı Müslüman âlimler dahi içinde bulundukları baskıya rağmen İslam’da iyi olan her şeyin izini Yunanlıların ve diğer milletlerin tarihinde sürme konusunda ısrarcı olmuşlardır. Bu yazının amacı genelde Müslüman filozofların, özelde İbn Bâcce’nin, ortaya attığı fikirlerin ne kadarının Yunan düşünce yöntemiyle, ne kadarının da Yunan’dan bağımsız olarak İslami öğreti ile uyumlu olduğunu göstermektir.