Kırım Kongo Kanamalı Ateşi enfeksiyonu geçiren hastalarda Serum IgG varlığının tespit edilmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızda Kırım Kongo Kanamalı Ateşi (KKKA) hastalığını geçiren kişilerde serum IgG varlığını tespit etmek, demografik özelliklerin, kene teması öyküsünün, hastalığı geçirdiği dönemde replasman tedavisi uygulanma öyküsünün, hastalığın klinik seyrinin, hastalığı geçirdikten sonra riskli durumlarda korunma önlemlerine dikkat edip- etmemesinin, yakın çevresindeki kişilerin KKKA hastalığını geçirmesinin KKKA IgG antikor durumunu nasıl etkilediğini değerlendirmek ve KKKA IgG antikorunun serumda ne kadar süre pozitif kaldığını saptamak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Hitit Üniversitesi Tıp Fakültesi Erol Olçok Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği'ne 2011-2021 yılları arasında KKKA hastalığı tanısı ile tedavi görüp şifa ile taburcu olan 153 kişi ve 2009 yılında Ankara'da KKKA nedeni ile takip edilen bir sağlık çalışanı ile kliniğimize başka nedenle yatan ve 2007 yılında Ankara'da KKKA nedeni ile yatış öyküsünün olduğunu öğrendiğimiz iki kişi olmak üzere toplamda 155 kişi çalışmaya dahil edildi. Hastalardan alınan serumlar sonradan çalışılmak üzere -80 ?C'de saklandı. Bireylere 13 sorudan oluşan yapılandırılmış bir anket uygulandı. Hastalığın ciddiyeti Severity Scoring Index (SSI) kullanılarak belirlendi. KKKA IgG antikor varlığı ELISA yöntemi ile çalışıldı. Elde edilen sonuçlar hastalığı geçirdiği yıllara ve ankette sorulan sorulara göre istatistiksel analize tabi tutuldu. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmamızda 47 (%30,3) kişide KKKA IgG antikoru pozitif bulundu. Hastalığı geçirdikten sonraki süre ?7 yıl ise pozitiflik oranının yüksek olduğu belirlendi. Hastalığı geçirdikten sonraki süre ?8 yıl ise pozitiflik oranının azaldığı görüldü. Kişilerin hastalığı geçirdiği yıla, demografik özelliklerine, kene teması öyküsüne, hastalığı geçirdiği dönemde replasman tedavisi uygulanma öyküsüne, hastalığı geçirdiği klinik seyrine göre, hastalığı geçirdikten sonra riskli durumlarda korunma önlemlerine dikkat etmesine ve yakın çevresindeki kişilerin KKKA hastalığını geçirmesine göre KKKA IgG antikor durumlarında anlamlı farklılık bulunmadı. KKKA IgG pozitif olan kişilerin yaşı hastalığı geçirdiği dönemde negatif olanlara göre anlamlı yüksek bulundu (p=0,043). Sonuçlar: Bulgularımız KKKA hastalığını geçiren kişilerde KKKA IgG'nin varlığının ortalama 7 yıl civarında kaldığı yönündedir. KKKA hastalığını geçirme yaşı ortalama olarak daha yüksek olanlarda KKKA IgG pozitifliği artmaktadır. KKKA IgG pozitifliği geçmişte hastalığın geçirildiğini göstermesi açısından epidemiyolojik çalışmalarda tarama testi olarak kullanılabilir. Ancak tek başına KKKA IgG pozitifliği bağışıklık durumunu göstermek amacıyla kullanılamayacağı için IgG pozitifliği saptanan bireylerde bu antikorların hastalıktan koruyucu nitelikte nötralizan vasıf taşıyıp taşımadığını gösterecek ileri çalışmalara gereksinim vardır. Anahtar kelimeler: KKKA, KKKAV, IgG antikor, İmmünoloji

Aim: The aim of our study was to determine the presence of serum IgG in people who had Crimean-Congo Haemorrhagic Fever (CCHF), to evaluate how demographic characteristics, history of tick contact, history of replacement therapy during the period of the disease, clinical course of the disease, whether they paid attention to prevention measures in risky situations after the disease, whether the people in their close environment had CCHF disease affected the CCHF IgG antibody status and to determine how long the CCHF IgG antibody remained positive in serum. Material and Method: A total of 155 people were included in the study, including 153 people who were treated and discharged with a diagnosis of CCHF disease between 2011 and 2021 at the Infectious Diseases and Clinical Microbiology Clinic of Hitit University Faculty of Medicine Erol Olçok Training and Research Hospital, and a health worker who was followed up in 2009 in Ankara due to CCHF, and two people who were admitted to our clinic for other reasons and who we learnt had a history of hospitalisation in Ankara due to CCHF in 2007. Sera obtained from the patients were stored at -80 ?C for later study. A structured questionnaire consisting of 13 questions was applied to the individuals. The severity of the disease was determined using the Severity Scoring Index (SSI). The presence of CCHF IgG antibody was analysed by ELISA method. The results obtained were statistically analysed according to the years of illness and the questions asked in the questionnaire. Statistical significance level was accepted as p<0.05. Results: In our study, CCHF IgG antibody was found positive in 47 (30.3%) individuals. It was observed that the positivity rate was high if the duration of the disease was ?7 years and decreased if the duration was ?8 years. No significant difference was found in CCHF IgG antibody status according to the year of the disease, demographic characteristics, history of tick contact, history of replacement therapy during the disease, clinical course of the disease, attention to preventive measures in risky situations after the disease, and CCHF disease in close relatives. The age of people who were CCHF IgG positive was significantly higher than those who were negative at the time of the disease (p=0,043). Conclusion: Our findings suggest that the presence of CCHF IgG in people who have had CCHF disease remains around 7 years on average. CCHF IgG positivity is increased in those with a higher average age at the time of CCHF infection CCHF IgG positivity can be used as a screening test in epidemiological studies as it indicates that the disease has been transmitted in the past. However, since CCHF IgG positivity alone cannot be used to show the immune status, further studies are needed to show whether these antibodies have neutralising properties to protect against the disease in individuals with IgG positivity. Key words: CCHF, CCHFV, IgG antibody, Immunology