Türkiye'nin ABD ile ilişkilerin neoklasik realizm perspektifinden analizi (2009-2020)

Abstract

Bu çalışma Türkiye'nin ABD ile olan ilişkilerini Obama ve Trump dönemlerinde Türkiye'nin perspektifinden ele almayı amaçlamaktadır. Bu amacı gerçekleştirirken ise teorik olarak neoklasik realizm kullanılmıştır. Neoklasik realizmin çalışmanın teorik perspektifi olarak seçilmesindeki temel motivasyon ise devletlerin dış politikalarını incelerken iç unsurları da sürece dahil etmesidir. Ayrıca devletlerin sistemik baskı ve teşviklerin dışında politika üretmesi durumunun da neoklasik realizm tarafından açıklanabiliyor olmasından ötürü bu teorik yaklaşım benimsenmiştir. Bahsi geçen dönemler ele alınırken Türkiye'nin maruz kaldığı bağımsız değişkenler ve sistemik baskılar ele alınacaktır. Ayrıca sistemin fırsat ve imkanları da göz önünde bulundurulacaktır. Bu sistemik şartlar ve ABD tarafından gelen bağımsız değişkenlerin Türkiye'deki karar alıcılar ve onları etkileyen diğer ara değişkenlerin algılarını nasıl şekillendirdiğinin ortaya konulması önemlidir. Çalışma genel hatları itibarıyla Türkiye-ABD ilişkilerinde Obama ve Trump dönemlerinde ortaya çıkmış kırılmaları ele almıştır. Bunu yaparken ise neoklasik realizmin önem verdiği bir husus olan ara değişken olarak karar alıcılar ve karar alıcıları etkileyen diğer ara değişkenlerin algılarını sürece dahil etmiştir. ABD'nin Türkiye'ye yönelik sistemik baskılarını Türkiye'nin ara değişkenler nezdinde nasıl algıladığı ve bu algılar doğrultusunda bağımlı değişkeni nasıl etkilediğini açıklamaya çalışmıştır. Türkiye'nin bölgede ABD ile politik olarak ayrışmasının temel sebebi ise Türkiye'nin güvenlik kaygılarının ABD tarafından görmezden gelinmesi suretiyle ikili ilişkilerde yaşanan krizlerin Türkiye'deki ara değişkenlerin algılarına olumsuz yansıması olarak görülmektedir.

This study aims to analyze Turkiye's relations with the United States during the Obama and Trump eras from Turkiye's perspective. Neoclassical realism is adopted as the theoretical approach to achieve this goal. The main motivation for choosing neoclassical realism as the theoretical perspective of the study is that it takes internal variables into consideration when examining the foreign policies of states. In addition, this theoretical approach has been adopted because policies produced regardless of systemic pressures and incentives can be explained by neoclassical realism. The independent variables and systemic pressures to which Turkiye is exposed are discussed while covering the abovementioned periods. Besides, the opportunities and possibilities of the system are taken into account. Unveiling these systemic conditions and how the independent variables caused by the U.S. shape the perceptions of decision-makers in Turkiye and other intermediate variables is crucial. All these points are addressed in the study. The study examined the political frictions between Turkiye and the U.S. in the Obama and Trump eras. In doing so, it has incorporated the perceptions of decision makers and other intermediate variables that affect decision-makers as intermediate variables, which is an issue that neoclassical realism attaches importance to. The thesis tried to explain how Turkiye perceived the systemic pressures by the U.S. via the intermediate variables and how this perception effected the dependent variable. The main reason for Turkiye's political disagreements with the U.S. in the region is considered as the negative reflection of the crises in bilateral relations on the perceptions of the intermediate variables in Turkiye due to the U.S.'s apathy to Turkiye's security.