Assessment of the Job Satisfaction Levels of Family Physicians

Abstract

Objectives: The aim of this study was to determine the level of job satisfaction and some related factors for family physicians in Turkey. Materials and Methods: The study was conducted with all the family physicians who participated in the trainings for family physicians in Ankara between March 2015 and March 2016. Face-to-face interviews and a questionnaire form with the physicians who took part in 15 organized trainings were fulfilled. In the study, questions were prepared by the researchers in accordance with the relevant literature review and the short form of the Minnesota Job Satisfaction Questionnaire containing 20 expressions were used. Results: When comparing average scores of general job satisfaction, internal job satisfaction, and external job satisfaction regarding the working regions of the family physicians, a statistically significant difference was found among the scores of interregional external job satisfaction. While the average score of general job satisfaction showed no statistically significant difference in terms of age, gender, marital status, child ownership and smoking status; a statistically significant difference was found between the mean scores of the general job satisfaction regarding the periods in which the physicians performed family medicine. While 622 (79.53%) of the family physicians who participated in the study had moderate job satisfaction, the proportion of family physicians having high job satisfaction was only 20.20%. Conclusion: In this study, family physicians' general job satisfaction scores were determined to be moderate. Factors responsible for this situation should be identified and developed. Factors could be either internal or external. The steps that would be taken to identify and develop these factors would increase both the efficiency of the family physicians and their level of satisfaction in primary health care services.

Amaç: Birinci basamak sağlık hizmeti sunan aile hekimlerinin iş doyum düzeylerinin belirlenmesi ve ilişkili faktörlerin saptanmasıdır. Materyal ve Metot: Araştırma, Ankara ilinde aile hekimlerine yönelik Mart 2015 - Mart 2016 tarihleri arasında Halk Sağlığı Kurumu tarafından düzenlenen eğitimlere katılan tüm aile hekimleri ile gerçekleştirilmiştir. Düzenlenen 15 eğitime katılan hekimler ile yüz yüze görüşme yöntemi ile anket formu kullanılarak yapılmıştır. Araştırmada, araştırmacılar tarafından amaca uygun olarak yapılan literatür taraması doğrultusunda oluşturulan sorular ve Minnesota İş Doyum Ölçeği’nin 20 ifadeyi içeren kısa formu kullanılmıştır. Bulgular: Aile hekimlerinin çalıştıkları bölgeler itibarı ile genel iş doyumu, içsel iş doyumu ve dışsal iş doyumu puan ortalamaları karşılaştırıldığında bölgeler arası dışsal iş doyumu puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır. Katılımcı aile hekimlerinin genel iş doyumu puan ortalamaları, yaş, cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma ve sigara içme durumuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermezken, hekimlerin aile hekimliği yaptıkları süreler açısından genel iş doyumu puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur. Araştırmaya katılan aile hekimlerinin 622’sinin (%79,53) genel iş doyumu orta düzeyde bulunurken, yüksek iş doyumuna sahip aile hekimlerinin oranı ise %20,20 olmuştur. Sonuç: Araştırmada aile hekimlerinin çoğunlukla orta düzeyde genel iş doyumuna sahip olması, iş doyum düzeyinin yükseltilmesi için buna neden olan faktörlerin tespit edilerek gereken iyileştirmelerin yapılmasını gerekli kılmaktadır. Bu faktörler içsel olabileceği gibi dışsal da olabilmektedir. Bu faktörlerin tespiti ve geliştirilmesine yönelik atılacak adımlar birinci basamak sağlık hizmetlerinde aile hekimlerinin verimliliğini arttıracak ve memnuniyet düzeylerini yükseltecektir.