An Analogical Approach to Colors and Symbolism in Romanian and Turkish Folk Art

Abstract

Folk art is defined as creation that does not belong to the classical or modern arts but is generally included in traditional or domestic handcraft production. Works of folk art are generally of anonymous origin; their producers have not graduated from aesthetic or artistic studies in the narrowest sense. The discovery of the phenomenon of folk art as a valuable part of culture is due to the development of the science of art history at the end of the 19th century. From the aesthetic and historical point of view, it occurred in parallel with the gradual disappearance of this phenomenon in the European societies that were in the process of industrialization. At the end of the 19th century, with the gradual disappearance of handicraft traditions in Central and Western Europe and later in Eastern Europe, folk art lost its original foundation. Due to theories of primitivism, popular art was given special attention during this period by - and thanks to -artists of the modernist trend. During this period, folk clothes and clothing motifs were seen frequently. In particular, various pictures, colors, symbols, lines and images representing flowers were used quite often. What the grounds for all these people are, their importance, their depth, why they are repeated and how they are repetitive patterns are hidden in these clothes and works. Preservation of the national culture and the local folklore is very important and we think, first and foremost, that we should understand the significance of these symbols and colors that represent our heritage. The aim of this study is to analyze colors and symbols in Romanian and Turkish Folk Art with an analogical approach. In this study, examples of colors and symbols in Romanian and Turkish Folk Art were examined from areas such as clothing, weaving and ceramics and the use of symbols, the meanings of colors were conveyed and supported by patterns and it was concluded that there were similarities as well as regional differences between the two countries.

Halk sanatı, klasik veya modern sanatla ilişkili olmamakla birlikte genellikle geleneksel veya yerli el sanatları üretimi içerisine dahil edilen kreasyonu ifade etmektedir. Halk sanatı eserlerinin genellikle kökeni belirsizdir, bu eserlerin üreticileri en dar anlamıyla estetik veya sanat alanındaki eğitim programlarından mezun değildir. Halk sanatı olgusunun kültürün değerli bir parçası olduğunun keşfedilmesi 19. yüzyılın sonunda sanat tarihi biliminin gelişmesi ile gerçekleşmiştir. Estetik ve tarihsel açıdan bakıldığında, bu keşif sanayileşme sürecinden geçen Avrupa toplumlarında bu olgunun gittikçe ortadan kalkmasıyla bağlantılı olarak meydana gelmiştir. 19. yüzyılın sonunda Orta ve Batı Avrupa’da ve daha sonra Doğu Avrupa’da da el sanatı geleneklerinin giderek kaybolması ile birlikte halk sanatı asıl temelini yitirmiştir. İlkelcilik teorilerinden dolayı halk sanatına bu dönemde yenilikçi eğilimin sanatçıları tarafından - ve bu sanatçılar sayesinde - özel bir ilgi gösterilmiştir. Bu dönemde çalışmalarda halk giysileri ve giysi motifleri sıkça görülmüştür. Özellikle çiçekleri temsil eden çeşitli resimler, renkler, semboller, çizgiler ve görüntüler oldukça sık kullanılmıştır. Tüm bu halka dair temellendirmelerin ne olduğu, önemi, derinliği, neden tekrarlandığı ve tekrarlanma şablonunun nasıl olduğu da bu giysilerde ve eserlerde gizlidir. Ulusal kültürün ve yerel folklorun korunması büyük önem arz etmektedir ve her şeyden önce mirası temsil eden bu simgelerin ve renklerin önemini anlamak gerekmektedir. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı, Rumen ve Türk Halk Sanatındaki renk ve simgeleri analojik bir yaklaşımla ele almaktır. Çalışma ile Rumen ve Türk Halk Sanatındaki renkler ve simgeler giysi, dokuma, seramik gibi alanlardan örnekler verilerek simgelerin kullanımı ve renklerin anlamları aktarılmış, desenler ile desteklenmiş ve bu noktada iki ülke arasında bölgesel farklılıklar kadar benzerliklerin de olduğu sonucuna ulaşılmıştır.