I. Haçlı Seferi

Abstract

Tez konumuz olan I. Haçlı Seferi 1096-1099 yılları arasında gerçekleşmiştir. I. Haçlı Seferi, Avrupa'nın ve Bizans'ın içinde bulunduğu siyasi, sosyal ve ekonomik sorunlar nedeniyle düzenlenmiştir. Kudüs'ü Müslümanların elinden kurtarmak sloganlarıyla hareket eden ordu, doğuda kendilerine ait devletçikler kurmuşlardır. Gerek Bizans'a karşı tutumları gerekse doğuda toprak kazanma hevesleri, onların sadece dini bir amaç uğruna gelmediklerini gözler önüne sermiştir. Papa II. Urbanus'un Clermont'taki konsilinden sonra, keşiş Pierre ve etrafına birikenlerin oluşturduğu haçlı grubu yola çıkış tarihini beklemeden yola koyulmuş ve daha Avrupa topraklarında yağmacı ruhlarını belli etmişlerdir. Ana orduyu teşkil eden Kontların da çoğunun doğuda bir krallık kurma hayalinde oluşu en azından Kontların niyetini belli etmiştir. I. Aleksios, kendisine yardıma gelecek askerler yerine, başında ünlü kontların bulunduğu büyük orduların gelmesinden dolayı endişeye kapılmıştı. Bu yüzden Haçlıların hemen Anadoluya geçmelerini sağlamıştı. Öncü birlik olarak tabir edebileceğimiz Pierre L'Hermit'in ana orduyu beklemeden İznik'e saldırması, yenilgi ile sonuçlanmıştı. Bu durum I. Kılıç Arslan'ın haçlı birliklerini hafife almasına neden olmuştu. Ana ordu Anadolu'ya geldiğinde, İznik ve Eskişehir'de I. Kılıç Arslan'ı yenerek Antakya'ya doğru yürüyüşlerini sürdürmüştü. Yolda ana ordudan ayrılan Baudouin, Urfa'da ilk Haçlı Kontluğunu kurdu. Antakya'nın kuşatılmasının ardından Haçlılara karşı gönderilen Musul Emiri Kürboğa, buraya vaktinde müdahale edemedi ve Antakya Princepsliği kuruldu. Esas hedef olan Kudüs'e ilerleyen ordu çeşitli şehirlerde katliamlar yaptı. Fatımi yönetimindeki Kudüs, Haçlılara karşı direnemedi. Haçlılar Kudüs'te de vahşet sergilemekten çekinmediler. Böylelikle Kudüs Krallığı kurulmuştur. Birinci Haçlı Seferi sonucunda, 1096-1099 yılları arasında üç devletçik kurulmuştur. Bunlar Antakya Princepsliği, Urfa Kontluğu ve Kudüs Krallığıdır.

First Crusade, which is our thesis topic, took place between 1096 and 1099. The First Crusade was organized due to the political, economic and social problems that Europe and Byzantine were in. The army, acting with the slogan of saving Jerusalem from the hands of the Muslims, established their own statism in the east. Both their attitude towards Byzantium and their desire to gain land in the east reveal that they are not just for the sake of a religious purpose. After Pope Second Urbanus's concile in Clemont, the crusaders group of Pierre L'Hermit and those who accumulate around him set off without waiting for their departure dates. They have demonstrated their looters on European soil. The fact that most of the Counts, which led to the main army, dreamed of establishing a kingdom in the east, at least showed their intention. First Alexios was worried about the great armies with famous Counts, instead of the soldiers who would help him. Therefore, it was ensured that the Crusaders came to Anatolia immediately. Pierre L'Hermit's first attack, which we will call as the leading unit, attacked Iznik without waiting for the main army, resulted in defeat. This situation caused the First Kilij Arslan to underestimate the Crusaders. When the main army came to Anatolia, he defeated First Kilij Arslan in Iznik and Eskişehir and continued his marches towards Antioch. Baudouin, who left the main army on the way, established his First Crusader County in Edessa. After the siege of Antioch, the Mosul Emir Kerbogha, who was sent against the Crusaders, could not intervene in time and the Princeps of Antioch was established. The army advancing to Jerusalem, the main target, carried out massacres in various cities. Jerusalem under Fatimi was unable to resist the Crusaders. Crusaders did not hesitate to exhibit brutality in Jerusalem. Thus, the Kingdom of Jerusalem was established. As a result of the first crusade, three statists were established between 1096 and 1099. These are the Princeps of Antioch, County of Edessa and the Kingdom of Jerusalem.