Laclau ve Mouffe'un radikal demokrasi teorisinde muhalefet olanakları

Abstract

Liberalizm'in birey, evrensellik, temsil ve katılım ekseninde; Marksizm'in sınıf siyaset ve pratikler perspektifinde yaşadıkları krizler, toplumların üzerindeki iktidar baskılarının artmasına yol açmıştır. Siyasal alandaki devletin lehine genişleyen boşluğu doldurabilmesi için yeni bir özneye ihtiyaç duyulmaktadır. Aranan yeni özne, çatışmalarına rağmen farklılıkların eklemlenmelerinden ortaya çıkacaktır. Muhalifi inşa etmenin yöntemini bize Laclau ve Mouffe'un Agonistik Radikal Demokrasi Teorisi verir. Bu çalışma I. bölümünde Agonistik Radikal Demokrasi Teorisi'nin, içinden türediği krizleri ortaya koymayı amaçlar. II. bölümde birey, kolektif ve toplumun kimlikleri incelenecektir. Ardından yeni bir özne konumu olarak "Radikal Muhalif"i ortaya çıkaran yöntem ve ortaya çıkış koşulları değerlendirilecektir. Eşdeğerlik Zinciri, bir topluluğun üyelerinin bazı etik- politik ilkeler üzerinde anlaşmalarıyla kurulur. Bu üyelerin özelliği birbirinden oldukça farklı kimliklere de sahip olabilmeleridir. Böylece teorinin inşa ettiği muhalif özne artık tikel ve özcü bir kimlik değildir. Yeni bir hegemonik özne konumunun inşa edildiği bu süreçte zorunluluk kategorilerinin hiçbiri işlemez. Sürece olumsal bir yapılanma hakimdir. Bu yeni örgütlenme sürecinde bütün katılımcıların kimlikleri hegemonik kimliğe uyarlanır. Bu yapılanmada, toplumsal farklılıkların yeni bir biçimde, çatışmalarını sürdürerek bir çatı altında birleşmeleri tasarlanır.

The crises that have been both experienced in the centerline of the individual, universality, representation and the participation of liberalism, and in the perspective of class politics and practices ofMarxism, caused the increasing of the power pressure on societies. That is need to have a new subject position to replace the expanding absence which is in favor of the goverment in the political sphere. In spite of the conflicts of diversities, the subject that is required, will arise from its own articulations. Laclau and Mouffe's Agonistic Radical Democracy Theory gives us the methot of constructing the opposition. This study aims to reveal crises that originates from the Agonistic Radical Democracy Theory in the I. chapter. In the II. chapter, the individual, collective and the identities of the communities will be examined. Subsequently, the method and the conditions providing the "Radical Opponent" to come about as a new subject position will be evaluated. The equivalance chain is constituted through the agreements on some ethic- political principles of the members of a society. The feature of these members is that they also have the quite different identities. Thus, the opponent subject which is constructed by the theory is not a particular or an essentialist identity anymore. In this process that constructed by the new hegemonic subject position, none of these necessity categories are inoperative. A contingent construction is dominated in process. In this new process of organisation, the identities of the while participants are adapted a hegemonic identity. In this construct, social diversities are conceived gather under a single roof in a new form, while they maintain their conflicts.