Ebû Bekir ez-Zübeydî’nin pedagojik açıdan Arap dilinin öğretimindeki yeri

Abstract

Bu araştırma, dünya medeniyet tarihine ciddi katkılar sunmuş Endülüs Emevi Devleti’nin uhdesinde yetişen en büyük dilcilerden Ebû Bekir ez-Zübeydî ve onun yabancı dil öğretim anlayışı hakkındadır. Zübeydî, günümüzden yaklaşık XI asır kadar önce yaşamış ve çeşitli alanlarda eserler vermiş bir alimdir. Özellikle lügat alanında ihtiyaç duyulan ve dönemin şartlarına hitap edebilen birbirinden değerli eserlerin sahibidir. Bu yapıtlardan birisi olan Kitâbü’l-Vâdıh, Endülüs Emevi Devleti zamanında gereksinim olan Arapçanın öğrenilip öğretilmesine yönelik tasarlanmış bir kitaptır. Arapçanın yabancı bir dil olarak öğretilmesi olgusu, günümüz eğitim sisteminin temel problemleri arasında kabul edilir. Geçmişte de araştırma konusu olan Arapçanın öğretimine Zübeydî, kendi dilci kimliği ile yaklaşmıştır. Bu bakımdan çalışmada, Vâdıh isimli eserin eğitsel olarak nasıl bir yapıda tasarlandığı, klasik ve modern yabancı dil eğitimi alanına neler katabileceği ortaya konacaktır. Betimleyici bir araştırma yöntemi takip edilerek Vâdıh eserinin pedagojik dil eğitimi alanına katkıları tartışılacaktır.

This research is about Abû Bakr al-Zubaidî, one of the greatest linguists of the Andalusian Umayyad Empire, and his understanding of foreign language teaching. Zubaidî is a scholar who lived around XIth century and brought in various scientific activities. He is the owner of valuable works which are needed especially in the field of language and which can conform to the conditions of the period. One of these works, the Kitâbu’l-Wâdıh is a book designed to learn and teach Arabic, a necessity in the time of the Umayyad Empire. Teaching Arabic as a foreign language is accepted as one of the basic problems of today's education system. As it was also discussed in the past, Zubaidî approached the issue of teaching Arabic with his own linguistic identity. In this respect, how al-Wâdıh is designed in an educational way and what it can add to foreign language education in the modern and classic world will be revealed. In this context, a descriptive research method will be followed and the contributions of Wâdıh to pedagogical language education will be discussed.