Râvînin adâletine ilişkin hususiyetler bağlamında Buhârî’nin hadis ricâline yaklaşımı “el-Câmiu’s-Sahîh özelinde”

Abstract

Buhârî’nin genelde bütün dînî ilimlere özelde ise hadîs ilmine yaklaşımını anlamak için, eserlerini ve bunların değerlendirilmesi sonucu tespîti yapılan yöntemsel nüansları iyi tahlîl etmek gerekir. Bu zâviyeden bakıldığında çocukluk yıllarından itibaren dînî ilimlere iştiyâkı kaynaklarda ifade edilen Buhârî’nin hadîs alanında yetkinliğini elde ettikten sonra rivayet tahammülünde benimsediği kriterler, onun hadîsçiliğini de gösterecek ipuçları sunacaktır. Râvînin adaletiyle doğrudan ya da dolaylı olarak ilişkili olan meselelerin bir hadîsin kabul ya da reddi hususunda en mühim verileri içermesi sebebiyle; Buhârî açısından adaletu’r-râvî mevzûunun daha da önemli olduğu söylenebilir.

In order to understand Bukharis approach to all religious sciences in general and Hadith in particular, it is necessary to analyze Bukhari’s works and the methodological nuances in which the evaluation of these works. From this point of view, Buhârî, who has been expressed in religious sources since his childhood, condition sets which he has created in the hadith transmission after gaining his competence in hadith field shows his Hadithism. The issues concerning the justice of the transmitter’s, In terms of Bukhari, justice must be more important due to the inclusion of the most important issues in acceptance or rejection of hadith.