Sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde seçilmiş belediyelerin sosyal bütçelerinin değerlendirilmesi

Abstract

Sosyal belediyecilik, temelde sosyal risk gruplarına ve dezavantajlı kesimler olarak ifade edilen kadın, çocuk, yaşlı ve yoksullara, işsizlere ya da etnik kimlik, cinsiyet, göçmenlik gibi nedenlerle toplumdan dışlanmış gruplara yönelik hizmetler sunulmasıdır. Çalışmamızda Ege Bölgesi'nde yer alan Denizli, İzmir, Kütahya ve Manisa Belediyeleri örnek iller olarak seçilmiştir. Belediyelerin faaliyet raporları, performans programları ve kesin hesap belgeleri incelenmiştir. Ülkemizde sosyal belediyecilik olarak nitelendirilebilecek hizmet düzeyinin düşük olduğu, tüm dezavantajlı kesimleri içeren bir kapsayıcılıkta olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma, sosyal bütçe düzeyinin belirlenmesine yönelik diğer çalışmalara katkı sağlamayı hedeflemektedir

Social municipality is offering services basically to social risk groups and women, children, elders and poor that are stated as disadvantaged categories, and to unemployed individuals, or groups that are casted away from the society because of reasons such as ethnical identity, gender or immigration. Situated in the Aegean Region Denizli, İzmir, Kütahya and Manisa Municipalities were chosen as examples in our study. Annual Reports, Performance Programs and Final Accounts documents of the Municipals were examined. The service level, which can be qualified as social municipality, is concluded to be low and not comprehensive enough to include all disadvantaged categories in our country. The study aims to contribute to other studies devoted to the determination of the social budget level