Küresel kültürel akış bağlamında yeni Ankaralı müzik anlayışı

Abstract

Çalışmanın amacı, belirli bir coğrafî alan içinde, gelenek ile modernite arasında şekillenen ve zamanla popüler kültürün önemli bir nesnesi haline gelen yeni Ankaralı müzik anlayışının karmaşık ve çok katmanlı yapısını, yerel ve küresel ilişki bağlamında ele almaktır. Çalışmanın teorik çerçevesini, Appadurai’nın öne sürdüğü “küresel kültürel akış” modeli oluşturmaktadır. Bu yaklaşım sayesinde Ankaralı müziğinin etnik, finans, medya, teknoloji ve ideoloji alanları belirlenerek, bu müziği farklı kılan dinamikler açığa çıkarılacaktır. Elde edilen bulgular ışığında, Ankaralı müziğinin etnik alanı geniş bir demografik koalisyona dayanırken, üretim, dağıtım ve tüketim aşamalarına bağlı olarak gelişen finans alanı görece bağımsız bir müzik endüstrisi yaratmıştır. Teknoloji alanı bu müziğe, ağa dayalı bir toplumsal yapı üzerinden temsil hakkı tanırken, medya alanı bu müziğin yerel ötesi temelde inşasına meşruiyet kazandırmaktadır. Burada kodlanan Ankaralı söylemi ve otantisite arayışı ise, yeni Ankaralı müziğinin ideoloji alanını ortaya koymaktadır.

The aim of this study is to consider a new understanding of the complex and multi-layered structure of Ankara music, which is situated between tradition and modernity and has become an important form of popular culture in the region, in the context of local and global relationships.. The theoretical framework of the study is based on Appadurai’s “global cultural flow” model. The ethnoscape, finanscape, mediascape, technoscape and ideoscape of Ankara music is examined in accordance with this approach to reveal the dynamics that make this music di fferent. In the light of these findings, it is concluded that the ethnoscape of Ankara music is based on a broad demographic coalition that has created an independent music industry with a finanscape depending on production, distribution and consumption. While this type of music is represented through a network-based social structure, it gains legitimacy outside its bounds within the media environment. The “Ankara” genre and its quest for authenticity described in this work reveal the ideoscape of the new Ankara music