Kur'ân'ı anlamada yöntem tartışmalarının tefsir tarihçiliği perspektifinden değeri üzerine

Abstract

Kur’ân’ı anlamada yöntem meselesini tartışanların önemli bir kısmı, başvurdukları tarihî verileri yansız biçimde değerlendirmemekte, ulaşmak istedikleri sonucu öncelemektedirler. Bunun en önemli nedeni, tarihe duyulan merak dışındaki etkenlerle hareket etmeleridir. Kur’ân’dan toplumsal ve bireysel bir takım beklentiler içerisinde olmamız, ona ilişkin tasavvurumuzu ve onu anlama iddiamızı belirlemektedir. Farklı beklentiler ise alternatif Kur’ân tasavvurları doğurmaktadır. Kur’ân’ın gerçekten neliğine/doğru Kur’ân tasavvuruna ulaşma ve bunu onu doğru anlamada ölçüt kabul etme iddiası da geçersizdir. Bunun farkında olunması ve akademik çalışmaların Müslümanların Kur’ân’a ve tefsire ilişkin algılama biçimlerine kaydırılması daha uygun gözükmektedir. Böylece, geçmişte Kur’ân’ı anlamanın bir yöntemi olup olmadığı konusunda tarihî veriler üzerinden sonuca götürecek ortak bir zemin yakalanabilecektir.

A considerable part of who discuss the method of understanding of the Qur’an don’t critique the data impartially and they put the conclusion forward to which they like to achieve. The most important cause is that they move in the influence of different factors from the historical concern. Some social and individual expectations for the Qur’an designate our image and understanding thesis of Qur’an. Different expectations also cause alternative Qur’an images come out. It is a null claim to achieve the essential character/true image of the Qur’an and to accept it as a criterion about the Qur’an understanding process. We need to be aware of this and to channel our academic studies about the Qur’an and tafseer imaginations of Muslims. Thus we can obtain a common ground on which we will outcome the results from historical data about whether the Qur’an understanding tradition has got a method in the past or not