Tasavvufi tecrübelerin mahremiyeti meselesi
Künye
Şimşek, H. İ. (2015). Tasavvufi tecrübelerin mahremiyeti meselesi. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14(28),115-128.Özet
Mutasavvıflar tarafından kendi manevi hayatlarında yaşadıkları tasavvufî tecrübeler ve bunların neticesinde ortaya çıkan keşif ve müşahedelerin mahremiyeti konusunda çeşitli görüşler öne sürülmüştür. Genellikle meydana gelen tartışmalar; sözü edilen kişisel tecrübelerin mürid ile onun mürşidi dışında üçüncü şahısların yanında açıklanması veya yazılı ortamlara aktarılmasının doğru olup olmadığı konuları etrafında gelişmiştir. Bu mesele hakkında üç açıdan sorun görünmektedir: Birincisi; kişilerin manevi hayatlarındaki tecrübeleri ifade etmek mümkün müdür? İkincisi; mümkün olsa bile bunları açıkça ifade etmek doğru mudur? Üçüncüsü; mahrem bilgiler kimlere ve nasıl aktarılabilir? Müellif sufiler yazdıkları eserlerde açıklanan hususların ancak ehli olanlar tarafından doğru bir şekilde anlaşılabileceğini ve ehli olmayanlar için bu konuların mahrem olduğunu ifade etmişlerdir. Bu durumda tasavvufî tecrübelerin kişinin kendi manevi hayatında gerçekleşmesi, belli bir seyir süreci olması, bu zaman zarfında farklı tezahür ve neticelerinin meydana gelmesi onu özel kılmaktadır There have been various views asserted by Sufis, which are related the topic of sufistic experiences lived in their spiritual and moral lives and privacy of discoveries resulted in these experiences. The debates generally occurred about the clarification of aforementioned sufistic experiences in the presence of third party apart from a disciple and his mentor; or the topic, whether or not, it is accurate to redact those experiences. It seems that there are three issues regarding this matter: Initially, is that possible to express people’s spiritual experiences? Secondly, even it is possible, is that right to utter them explicitly? Thirdly, how and to whom can private information be transferred? The author sufis have stated that subjects explained in their works can only be comprehended by the cognoscenti, and not appropriate for those who are incapable. In this respect, accruing of sufistic experiences in one’s moral life, being a specific process, and, during this process, coming into existence of distinct epiphanies and consequences make it private.