Dönüştürücü büyüme faktörü beta (TGF- β)’nın tükürük bezi oksidan olaylarına zaman bağımlı etkisi

Abstract

Amaç: Ağız yaralarına uygulanan dönüştürücü büyüme faktörü beta’nın tükürük bezi oksidan olaylarına etkilerinin araştırıldığı çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu sebeple çalışmamızda, ağız mukozasında cerrahi kesi yarasına dönüştürücü büyüme faktörü beta uygulamasının, tükürük bezi oksidan olayları üzerine etkilerini, zaman bağımlı olarak araştırılması amaçlanmıştır. Yöntemler: Deneylerde Yeni Zelanda albino tavşanlar (erkek, n= 36, 2,5 ± 0,4 kg) kullanılmıştır. Submukozal kesi yapıldıktan sonra tavşanlar iki eşit gruba ayrılmıştır; 1- Tedavi edilmeyen yaralar, 2- dönüştürücü büyüme faktörü beta ile tedavi edilmiş yaralar. Yaralanmadan sonraki 1., 3. ve 5. günlerde tavşanların tükürük bezleri hemen çıkarılmıştır. Tükürük bezlerinde lipit peroksidasyonunun son ürünleri olan tiyobarbiturik asit ile reaksiyona giren maddeler, nitrik oksit metabolit düzeyleri, nötrofil infiltrasyonunun göstergesi olan miyeloperoksidaz aktivitesi ve önemli antioksidanlar olan glutatyon ve askorbik asit spektrofotometrik yöntemle ölçülmüştür. Sonuçlar ANOVA ve Mann Whitney U testi ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Ekzojen dönüştürücü büyüme faktörü beta uygulaması ile tükürük bezi dokusunda tüm günlerde tiyobarbiturik asit ile reaksiyona giren maddelerin, glutatyon ve nitrik oksit metabolitlerinin düzeyleri anlamlı derecede artmış bulunmuştur. Askorbik asit düzeyi ve miyeloperoksidaz enzim aktivitesi bakımından ise yaralanmanın 3. gününde bir artış tespit edilmiştir. Sonuç: Yara iyileşmesine olumlu katkılarının olduğu bilinen dönüştürücü büyüme faktörü betanın bu çalışmadaki uygulama dozunun prooksidan etki göstererek inflamatuvar yanıtları arttırdığı ve buna bağlı olarak oksidan ve antioksidan olayları etkilediği gözlenmiştir. Bu çalışma, gelecekte farklı dönüştürücü büyüme faktörü beta uygulama dozları ile yeni çalışmalar yapılmasına ışık tutacaktır.

Objective: There are limited numbers of studies on the effect of exogenous transforming growth factor beta implantation on oxidative events of salivary gland. That is why we aim to investigate the effects of oral submucosal implanted transforming growth factor beta on the oxidative stress of salivary gland. Methods: We used New Zealand albino rabbits (male, n= 36, 2.5 ± 0.4 kg) in this study. The rabbits were divided into two equal groups after submucosal incisions: 1- Untreated wounds, 2- transforming growth factor beta implanted wounds. Submandibular glands of the rabbits were excised immediately on the 1st, 3th and 5th days of post-wounding. The levels of thiobar-bituric acid reactive substances which are the last products of lipid peroxidation, glutathione and ascorbic acid levels which are important antioxidants, nitric oxide metabolite levels and myeloperoxidase activity which is the indicator of neutrophil infiltration were measured spec-trophotometrically in submandibular glands. Results were compared by ANOVA and Mann Whitney U test. Results: It has been found that exogenous transforming growth factor beta treatment caused increase in thiobarbituric acid reactive substances, glutathione and nitric oxide metabolite levels of salivary gland. On the third day of wound healing, increased myeloperoxidase activity and ascorbic acid levels of salivary gland were determined by transforming growth factor beta treatment. Conclusion: It is observed that transforming growth factor beta which was known to have positive affect on wound healing increased the inflammatory response and consequently affected the oxidant and antioxidant events with a prooxidant effect within the doses used in this study. This study will shed light to new studies with different transforming growth factor beta application doses in the future. © TurkJBiochem.com.